Hell yeah!

Τελικά όταν οι άνθρωποι λένε πως η κόλαση είναι εδώ στη Γη, εννοούν τις δημόσιες υπηρεσίες!  

Η ΔΟΥ της περιοχής μου βρίσκεται σε όροφο και δεν διαθέτει ασανσέρ. Απορώ με τους καταφερτζήδες ηλικιωμένους, που ίσα να τους βαστούν τα πόδια τους για να περιμένουν με τις ώρες στην ουρά. Και τι ουρά… Μια ουρά ναααΑΑΑΑ! Φυσικά, δεν βρίσκονται όλες οι υπηρεσίες σε έναν όροφο, οπότε ανεβοκατεβαίνεις μέχρι να σου βγει η γλώσσα έξω και στο τέλος δεν κάνεις τη δουλειά σου, μόνο πεινάς, διψάς και θέλεις να σκοτώσεις.  Είναι η καινούργια ατάκα που μου έχει κολλήσει τελευταία, «θα σκοτώσω!».  

«Μπορώ να κάνω μια ερώτηση;» ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ ΜΑΝΔΑΜ! Μια ώρα μετά φτάνετε στο γκισέ… «Πίρι πίρι, μπλά, μπλά, θέλω αυτό το χαρτί…». ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟ! Βρέ άι σιχτίρ!

Κατέβα κάτω, στρίψε δεξιά, κάνε λίγο όπισθεν, κλείσε τη μύτη σου, μπες στο γραφείο αριστερά, ξαναρώτα, ξανανέβα…

Φτάνεις στην αρμόδια, με τις μεγάλες πλαστικές νυχάρες και την τυρκουάζ σκιά. Μέχρι να κουνήσει το ένα χέρι, μουδιάζει το άλλο. Μίιιιια ώρα στο τηλέφωνο με την Μαρίτσα για τη συνταγή του κις λορέν, μέχρι να ελέγξει τα καθέκαστα περνάει άλλο ένα μισάωρο (δυσκολεύεται να δει γιατί της κλείνει το οπτικό πεδίο η τσιχλόφουσκα). Κι εκεί που λες «Ινσαλλάχ!» (κάτι σαν Είθε ο Κύριος) αποφασίζει να πάει εκδρομή στους φίλους της, στο μέσα γραφείο, για να βρει την σωστή σφραγίδα… Χάνεται. Ούτε η Giant του Γιάνγκου Δράκου δεν είχε τόσο μακρύ διάδρομο, μα που πήγε η κυριούλα;

Κλούτς-κλούτς! Η Μπαμπούσκαγια πλησιάζει, ακούω τις φούσκιες της!

«(τσαλ-τσαλ-τσαλ (μασάει)) ΛΕΠΟΝ, ΕΤΟΙΜΟ…ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!» .

Πρώτα τα λεφτά; Really; Γι’ αυτό σας λένε μπορντ….ώ!