Η Αγανατκισμένη κι ο ξένος

Χθες με σταμάτησαν στο δρόμο πέντε άτομα, Βρετανοί τουρίστες. Είχαν κοκκινίσει από τον ήλιο, από το μέτωπό τους έσταζε ιδρώτας και αναζητούσαν απεγνωσμένα «sea food».

Όμως εκεί κοντά, υπήρχαν μόνο burger houses, stick houses, Irish pubs… και μερικές χλιδάτες σουβλακερί βέβαια. Ούψ! Πώς να σας το εξηγήσω τώρα…  «Ήρθαμε από την Αγγλία, δεν κάναμε τόσο δρόμο για να πάμε σε Irish Pub!». Έχεις ένα δίκιο άνθρωπέ μου… Αλλά το δικό μας ψάρι δεν είναι fish and chips με 7 ευρώ. Θα πρέπει να ξε-ιδρώσεις, να βάλεις πουκαμισάκι και να σηκώσεις όλο του τον λογαριασμό από την τράπεζα για να φας στα δήθεν πολυτελείας ψαράδικα των νοτίων προαστίων.

Τους παρότρυνα να πάρουνε το τραμ, να πάνε στο Φάληρο. Δίστασαν… Όπως κατάλαβα, φοβόντουσαν να διασχίσουν το δρόμο. Κι όχι επειδή εμείς εδώ οδηγούμε «ανάποδα» από αυτούς, αλλά επειδή σε εκείνο το φανάρι οι ταρίφες περνάνε και με το κόκκινο και με το πράσινο.  Επειδή στη μέση, υπήρχε μια γιαγνιαία λακκούβα που έμοιαζε με επικίνδυνη ρουφήχτρα.  Κι επειδή αν μπουν στο τραμ, το μεσημεριανό τους θα γίνει αυτόματα δείπνο. «Δεν πάτε μέχρι το Σύνταγμα καλύτερα, να διαμαρτυρηθείτε κι εσείς με τους #greekrevolution?

Την ακρόπολη πάντως δεν την είδανε, έπεσαν στο τριήμερο του event- επανάστασης, λένε ειρωνικά. Μπα, μη σκας φίλε μου, κι η επανάσταση να μη γινότανε, θα είχαν απεργία τα ΜΜM για να σε πάνε, ή η Ακρόπολη θα ήταν κλειστή, ή η Αθήνα θα είχε πάρει φωτιά. Και τι να δεις μωρέ; Πήγαινε στο Βρετανικό Μουσείο να τα δεις, εδώ ήρθες για καλοπέραση. Μόνο που ο ξενοδόχος, ο εστιάτορας, η καθαρίστρια, ο περιπτεράς, ο barman, οι γκόμενες κι όλοι οι άλλοι, βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος και μουτζώνουν. «Moutza? I don’t know this word!».

Μήπως τότε ξέρεις το «palouki?», το «paketo?» ή μήπως το «mnimonio»; Τίποτα δεν ήξερε ο ταλαίπωρος. Λοιπόν, μη το κουράζουμε, μπες σε εκείνο το «Κινέζικο» εστιατόριο να τσιμπήσεις κάτι, άσε ένα γενναιόδωρο tip, άρπαξε μια κατσαρόλα και πάμε… «God save Greece!», είπε χαριτολογώντας. Well, my firend, αν περιμένουμε τον God να save Greece, ο Παπα-χρέου, το χοντρό Γουρούνι κι η κομπανία θα μασουλήσουν μέχρι και τα Κωνσταντινάτα τους.

Όση ώρα ταξιδεύαμε για να φτάσουμε στο Σύνταγμα επιτέλους, ο βρετανός φιλέλληνας μου έκανε πολλές ερωτήσεις. Πολλές ενοχλητικές ερωτήσεις, που δεν μπορούσα να απαντήσω.

Γιατί υπάρχουν σακούλες σκουπιδιών παντού; (αν θες να τις μαζέψεις εσύ... Αλλά θα πρέπει να τις πάρεις μαζί σου στην Αγγλία, εδώ δεν έχουμε χώρο για χωματερές, μόνο για πισίνες)

-          Γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν τόσες πορσε; Αααα κοίτα! Μια φούξια πόρσε! (μη το πεις στη Μέρκελ!)

-          Γιατί  κάθε δέκα μέτρα τα πεζοδρόμια αλλάζουν πλακάκι; Το εμπριμέ είναι παραδοσιακό; (όχι, είναι γόπες, σκουπίδια και κουτσουλιές!)

-          Γιατί δεν έχετε λεωφορεία; (έχουμε, απλά περνάνε μια φορά τη μέρα…)

-          Γιατί καπνίζετε τόσο πολύ; Γιατί καπνίζουν τα παιδάκια; (γιατί τους πουλάνε τσιγάρα!)

-          Γιατί υπάρχουν τόσα εγκαταλελειμμένα κτίρια στην Αθήνα; (γιατί οι ιδιοκτήτες έχτισαν βίλα στο Καβούρι!)

-          Στη Μύκονο πας και οδικώς; Η Κερατέα είναι εκεί κοντά; (όχι, και στα δυο πας με ελικόπτερο όμως)

-          Όλοι αυτοί που διαδηλώνουν είναι άνεργοι; (ή απλήρωτοι, πάντως είναι αγανακτισμένοι!)

-          Οι δημόσιοι υπάλληλοι διαδηλώνουν; (καθημερινά μετά τις 12 το μεσημέρι)

-          Αν πέσει η κυβέρνηση, ποιος θα κυβερνήσει; Είναι καλός; (ποιος; Δεν έχουμε κανέναν να κυβερνήσει)

Και γιατί έχεις τόσα νεύρα;

Μούτζωνε και μη ερεύνα άνθρωπέ μου, τι με ρωτάς;