Ο Άνθρωπος- Κουνούπι

Το πρόβλημα του ύπνου μου είναι το βασανιστικό κι ατελείωτο μισάωρο που περνάω ξαπλωμένη με ανοιχτά και γουρλωμένα τα μάτια γεμίζοντας ψυχαγκαστικά το κεφάλι μου με απαίσιες σκέψεις. Έτσι αρχίζει ένας συνειρμός…
Υποφέρω από αϋπνίες γιατρέ μου και πολύ φοβάμαι, πως αυτή η ακούραστη ανησυχία που με χαρακτηρίζει, σημαίνει ότι είμαι κακός άνθρωπος, οι καλοί λογικά έχουν ήρεμο ύπνο... Πάνω στην ώρα ακούω ένα κουνούπι. Κι έλεγα ότι το Σεπτέμβριο θα έχουν εξαφανιστεί όλα… Το κουνούπι μού δημιουργεί εκνευρισμό και για κάποιο λόγο που στην αρχή δεν μπορώ να θυμηθώ, με κάνει να αναρωτιέμαι αν τα κουνούπια έχουν μνήμη. Δεν ξέρω αν έχουν καν εγκέφαλο. Μετά από ένα δεκάλεπτο διαλογισμού, θυμήθηκα την κορυφαία ατάκα «Γιατί να σε ξεχάσω; Κουνούπι είμαι;» που μου είχε πει κάποιος πολύ παλιά και στο τέλος με ξέχασε επιδεικτικότατα (δεν έχω εξακριβώσει ακόμα αν τα κουνούπια έχουν μνήμη. Μα τι ατάκα!). Ο άνθρωπος- κουνούπι γίνεται τώρα το επίκεντρο της προσοχής μου και χάνω τον ύπνο μου εντελώς. Ο άνθρωπος- κουνούπι σε τσιμπάει μία φορά κι όμως εσυ αρχίζεις να "τρώγεσαι" για μέρες .Δεν του φαίνεται, αλλά τελικά είναι ικανός να σε βασανίσει αλύπητα.  Σε πιο βαριές περιπτώσεις «σου πίνει το αίμα». Δεν το κάνει επίτηδες, να επιβιώσει προσπαθεί, κατέληξα.
Κι αν έχω συναντήσει Άνθρωπο-κουνούπι, εγώ τι άνθρωπος είμαι; Όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου παρελαύνουν από μπροστά μου αυτή τη δύσκολη ώρα του νανουρίσματος – αρχίζω να τα μετράω όπως τα προβατάκια, να προλάβω να κοιμηθώ πριν ανακαλύψω με τρόμο τι ζώο είμαι. Πασχαλίτσα... Εποχιακή, φέρνω τύχη  μόνο στους άλλους, αλλά παραμένω έντομο και φοβιτσιάρικα πετάω μακριά πριν με τσακίσουν.
(Τελικά τα κουνούπια έχουν εγκέφαλο, όπως και όλα τα έντομα. Μάλιστα οι εγκέφαλοι κάποιων από αυτών, όπως οι κατσαρίδες που μισώ, θα φανούν χρήσιμοι στο μέλλον για τη δημιουργία αντιβιοτικών (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=200068 πρόσφατη κι ενδιαφέρουσα ανακάλυψη)).