Άβαταρ η ψυχή της γυναίκας...

Γιατί πρέπει να μοιάζω με βάτραχο για να με φιλήσει; Την καμπούρα της, δεν την βλέπει; Με θέλει κυνηγό ή θήραμα; Αφού ούτως ή άλλως τη χιλόπιτα θα την φάω. Οι άντρες σ’ αυτή την εποχή, είναι σε απόγνωση… (σαν τις νοικοκυρές του ομώνυμου σίριαλ).
Περίπτωση 1η: Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Σε καρφώνει με αυτά τα μάτια που περικυκλώνονται από μαύρο υγρό άι λάινερ, τυλίγει και ξετυλίγει με νόημα μια τούφα μαλλιά γύρω από το δάχτυλο της, σηκώνει αισθησιακά το ποτήρι και σου κλείνει το μάτι. Σε λίγα δευτερόλεπτα την έχεις πάνω στο τραπέζι (ή σε άλλο έπιπλο). Είσαι σίγουρος ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις, ούτε καν να βρεις κάποια έξυπνη ατάκα, όσο είσαι σίγουρος ότι ξέρει απόξω όλες τις ατάκες του sex and the city.Το θέμα δεν είναι αν θα την ξαναδείς, αλλά αν θα βλέπεις με τα ίδια μάτια όλες τις γυναίκες στο εξής…

Περίπτωση 2η : Ούτε μύγα στο σπαθί της. Ένα όνομα πας να ζητήσεις κι αμέσως αρχίζει μια καταιγίδα από φεμινιστικές ανταρτο-ατάκες. Είτε είσαι ευγενικός είτε όχι, θα σε πάρουν τα σκάγια. Στην αρχή θαυμάζεις τη δυναμική προσωπικότητα. Σφίγγεις τα δόντια και προσπαθείς να την προσεγγίσεις αποδεικνύοντας ότι δεν είσαι ελέφαντας. Μέχρι που ξεστομίζει «Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι». Κι ύστερα, γυρνάς ταπεινωμένος στην παλιοπαρέα, ενώ εκείνη γελάει πίσω από την πλάτη σου ευχαριστημένη που σε κατατρόπωσε. (Την επόμενη φορά περιμένεις να σου έρθει η πρώτη περίπτωση).

Περίπτωση 3η : Σε βλέπω σα φίλο. Σου τσιμπάει τα μάγουλα (ταπείνωση 1), σε χρησιμοποιεί για να κάνει κάποιον άλλο να ζηλέψει (ταπείνωση 2), κάνει ότι δεν καταλαβαίνει πως λιώνεις (ταπείνωση 3). Δεν μπορείς να της κρατήσεις κακία, αλλά ξέρεις ότι καταβάθος σε εκμεταλλεύεται. Και δίνει θάρρος και σε όλες τις άλλες να σε βλέπουν φίλο τους κι αυτές… Φιλία με την πρώτη ματιά. Και τηγανίτα τίποτα. Συνήθως γουστάρει τον φίλο σου…

Περίπτωση 4η: Η Κούκλα του Καζανόβα. Λυσσάει να τη φλερτάρεις, περιμένει πως και πώς να έρθει κάποιος να της μιλήσει. Αλλιώς δεν εξηγείται που στριφογυρίζει το κεφάλι και κοντεύει να ξεβιδωθεί στο κούνημα. Σε προβληματίζει βέβαια που το μαλλί της δεν κουνιέται από τόσους τόνους λάκ και αναρωτιέσαι αν θα την αναγνώριζες το πρωί που ξυπνάει (με ντεμακιγιάζ). Αλλά σου αρέσει, έστω κι έτσι. Πας να της μιλήσεις. Είναι αμήχανη και σχεδόν χαμογελάει. Σχεδόν. Όλα στο σχεδόν. Φοβάται να σπάσει. Σίγουρα θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Αποφασίζεις ότι θες μια πραγματική κοπέλα – που να μη φοβάται μη σπάσει- και φεύγεις.

Περίπρτωση 5η: Η μέθοδος της αράχνης. Είναι ευχάριστη και πονηρούλα. Ξέρει να απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις με τσαχπινιά. Πίνει και το σφινάκι που της κέρασες αλλά δεν είναι και τόσο εύκολη. Σε αφήνει να θαυμάσεις τον εκπληκτικό χαρακτήρα της, ίσως να ανακαλύψεις την απέραντη προσωπικότητά της. Στο τέλος της βραδιάς, αφού έχει πάρει την ικανοποίησή ότι περνάει η μπογιά της, σε χαιρετά με τη γνωστή τσαχπινιά και λίγο πριν αποφύγεις το φιλί στο μέτωπο… «φεύγω γιατί με περιμένει και το αγόρι μου!». Αν την ξαναδείς, να ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην περίπτωση 3.

Περίπτωση 6η : Μάτια παραπονεμένα. Η θλιμμένη της παρέας. Σου τραβάει το ενδιαφέρον αμέσως, γιατί ξυπνάει ο ιππότης μέσα σου. Πρέπει να πας κοντά της, να τη ρωτήσεις γιατί δεν χορεύει, να της πεις ότι «είναι καλύτερο να μιλήσεις σε κάποιον ξένο» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Άμα την κάνεις να γελάσει είναι δικιά σου. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό σου έχει καταστρέψει τη διάθεση και θες να φύγεις τρέχοντας.

Περίπτωση 7η: Η Μελένια Κολλημένου. Άπαξ κι έκανες το λάθος να κάνεις την πρώτη κίνηση- άσχετα με το πόσο σοβαρός ή όχι είναι ο σκοπός, εκείνη τρώει το κόλλημά της. Σου κάθεται στο σβέρκο και δεν λέει να κατέβει. Στα πέντε λεπτά της αποχώρησης της έχεις μήνυμα στο κινητό «πέρασα τέλεια!» και τέτοια. Το πρωί έχεις το «καλημέρα» να κουδουνίζει κάπου ανάμεσα στον Αυτιά και το χάνγκ όβερ. Χωρίς να το έχεις καταλάβει, έχουν ήδη κανονιστεί τα επόμενα «πρώτα»- δέκα ραντεβού.

Περίπτωση 8η: Η μαμά σου. Δεν θυμάσαι πως τη γνώρισες και μάλλον δεν ήταν και κανένα φλέρτ της προκοπής. Μάλλον πρόκειται για μεταμοντέρνο προξενιό. Με αυτή θα κάνεις σχέση… Μπορεί να σε τσαντίζει, αλλά δεν μπορείς χωρίς αυτή. Δεν την ποθείς, αλλά την αγαπάς, και νομίζεις ότι γεννήθηκες με αυτό το κουσούρι. Είναι η γυναίκα που σου φέρετε σα να είναι η μητέρα σου, αλλά όταν νευριάζει σου υπενθυμίζει συχνά πυκνά το «δεν είμαι η μαμά σου»! Αλλά ας μην ξοδεύουμε το σάλιο μας, με αυτή θα καταλήξεις…