Ήταν η συμβουλή που έδωσε η Ιρανή γιαγιά στη μικρή Μαρτζάν. Πρόκειται για την ταινία ΄΄ Περσέπολις’’ των Σατραπί και Παρανώ , που στηρίχτηκε στο εικονογραφημένο μυθιστόρημα της ίδιας της Μαρτζάν Σατραπί, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία της τελευταίας .
Η ταινία αυτή είναι ταινία κινουμένων σχεδίων, αλλά για μεγάλα παιδιά. Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας ξετυλίγεται ολόκληρη η Ιστορία του Ιράν, από την πτώση του αυτοκράτορα Σάχη , τον εμφύλιο, την επίθεση του Σαντάμ , μέχρι και την τελική κυριαρχία των εθνικιστών , που έπνιξαν κυριολεκτικά το Ιράν σε ένα ακραίο σκοταδισμό και του επέβαλλαν το θεοκρατικό καθεστώς . Η Μαρτζί προέρχεται από εύπορη οικογένεια. Οι ιδέες της , από τη μικρή της ηλικία ήταν αριστερές, ενώ φαίνεται να επηρεάζεται άμεσα από τα Πιστεύω της οικογένειάς της – ο ήρωας παππούς και το πρότυπο Θείος- κι έτσι ακολουθεί το επαναστατικό τους πνεύμα. Είναι θαρραλέα , είναι αγωνιστική , είναι ιδεολόγος έφηβος . Πέραν των αναρχικών της συμπεριφορών , στον δικό της Θεό φαίνεται να πιστεύει και σε πολλές στιγμές της ζωής της να παίρνει δύναμη από αυτόν. Όμως αυτός ο Θεός, δεν είναι ο Θεός που επέβαλλε τις μαντίλες και που τρομοκράτησε έναν ολόκληρο λαό , τον οποίο οι ηγεμόνες προσπαθούν να τιθασεύσουν εξυμνώντας τον παράδεισο και κατονομάζοντας τον Μάικλ Τζάκσον δείγμα της ΄΄ δυτικής παρακμής’’ . Οι γονείς της Μαρτζί στέλνουν στη Βιέννη την κόρη τους, με σκοπό να ζήσει ελεύθερα. Η ελευθερία που θέλουν να της προσφέρουν δεν είναι άλλη παρά η ανεξαρτησία και η γνώση. Τελειώνοντας το σχολείο, κι αφού κοντεύω από τον ενθουσιασμό μου να σας πω όλη την ιστορία, η ενήλικη πια Μαρτζί, το 1986 επιστρέφει στο Ιράν με κατάθλιψη , η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοένα χειροτερεύει. Πλέον ο λαός του Ιράν αποζητά λίγες στιγμές ευτυχίας, ενώ έχει παραιτηθεί από την κατάκτηση της ελευθερίας. Η απόπειρα να ευτυχίσει η Μαρτζί με την επιστροφή στην πατρίδα της και την οικογένειά της και πάλι αποτυγχάνει , ώστε τελικά καταλήγει το 1992 στο Παρίσι .
Τα ιστορικά γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας. Η καταπίεση των γυναικών σε αυτές τις χώρες επίσης. Αλλά εάν ένα ασπρόμαυρο κινούμενο σχέδιο, ούτε καν τρισδιάστατο, καταφέρνει να συγκινήσει, ας φανταστούμε με πόσο πόνο γυναίκες σαν τη Μαρτζί , μέσα στην πραγματικότητα στην οποία ζούμε, έχουν επαναλάβει ότι νιώθουν ΄΄ ξένες εδώ, ξένες κι εκεί ΄΄ . Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η βαρβαρότητα και ο φανατισμός , που εμείς οι δυτικοί χρεώνουμε στα αραβικά κράτη είναι μια μόνο πλευρά του άγνωστου αυτού κόσμου. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν πραγματικά, ενώ αυτά τα συναισθήματα είναι τόσο μακριά από εμάς, που δε μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη στιγμή πως είναι να ζητάς συγνώμη από το Θεό επειδή κρύβεις ένα μπουκαλάκι κρασί στο σπίτι . Οι περισσότερες γυναίκες στη Δύση, για να βγουν από το σπίτι τους δεν παραλείπουν να βάλουν λίγη μάσκαρα ή λίγο ρουζ . Κάποιες άλλες γυναίκες, οδηγούνται μέχρι και στη σύλληψη για μια τέτοια πράξη. Οι γυναίκες αυτές , σπάνια κυκλοφορούν ασυνόδευτες από τον πατέρα, τον αδερφό ή το σύζυγο τους .Πολλοί από εμάς νιώθουμε να πνιγόμαστε στην απλή καθημερινότητά μας, ενώ κάποιοι άλλοι δίνουν τη ζωή τους, για να την αποκτήσουν κάποτε οι απόγονοί τους. Αν αυτό με το μακιγιάζ σας φάνηκε κουτό, απλά σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους κλέψει . Ακρωτηριασμός παρουσία γιατρών συμβαίνει .Πέρα του γνωστού σε όλους πια , ακρωτηριασμού χεριού ή ποδιού, ή και των δύο, ο ακρωτηριασμός αγγίζει μεγάλο ποσοστό γυναικών για άλλους λόγους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας(που αποτελεί τμήμα του ΟΗΕ) καθημερινά έξι χιλιάδες γυναίκες υφίστανται τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων, δηλαδή περίπου δυο εκατομμύρια το χρόνο, είτε λόγω κάποιου απάνθρωπου εθίμου , είτε πρόκειται για την εκτέλεση κάποιας ποινής που τους έχει επιβληθεί. Μεγάλα ποσοστά αυτών των γυναικών συναντάμε και σε αφρικανικά κράτη . Πιο γνωστές -σε εμάς- ποινές , είναι ο λιθοβολισμός και το μαστίγωμα , ως τιμωρία για μοιχεία , για προσβολή της μουσουλμανικής πίστης κ.ο.κ . , το ράντισμα με καυστικά οξέα και η επί τόπου εκτέλεση . Οι γυναίκες που βιάζονται, σιωπούν , όχι μόνο από ντροπή, αλλά και από φόβο, αφού σε περίπτωση που καταγγείλουν το βιασμό τιμωρούνται και οι ίδιες αυστηρά . Τα μουσουλμανικά κράτη ,που εφαρμόζουν τα παραπάνω εγκλήματα και προσπαθούν να τα νομιμοποιήσουν μέσω του Κορανίου , αψηφούν τις παρεμβάσεις της Διεθνής Αμνηστίας και άλλων οργανισμών-υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Έτσι έως σήμερα , ο λιθοβολισμός εφαρμόζεται ξεδιάντροπα ως θανατική ποινή στο Αφγανιστάν, το Ιράν , τη Νιγηρία , το Σουδάν ο αποκεφαλισμός επίσης στη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ , ενώ σε Ιράν , Ιορδανία και Πακιστάν, διατηρείται η ποινή της κρεμάλας. Ακόμα και η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται σε θάνατο. Επτά χώρες–μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών διατηρούν σήμερα, εν έτει 2008, νομοθεσία που προβλέπει τη θανατική καταδίκη ομοφυλόφιλων σε Ιράν, Μαυριτανία, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, Νιγηρία . Το Ιράν και το Ιράκ, από το 2002 ισχυρίζονται ότι δεν εφαρμόζουν πια το λιθοβολισμό σε περίπτωση μοιχείας. Όμως δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εμάς, τα νέα μαθαίνονται γρήγορα .
Διάβασα κάποτε ότι οι άνθρωποι νομίζουμε ότι πολύτιμο είναι αυτό , που είναι δυσεύρετο, σπάνιο. Όπως ο χρυσός. Αλλά ότι τελικά, πολυτιμότερο από τον χρυσό είναι το νερό . Γιατί δεν είναι δυσεύρετο- όχι ακόμα τουλάχιστον- αλλά χωρίς αυτό δε μπορούμε να ζήσουμε, ενώ χωρίς τον χρυσό μπορούμε. Το ότι το νερό είναι απαραίτητο για όλους , πιστεύω είναι αξίωμα καθολικής ισχύς . Τα προβλήματά μας θα λυθούν όταν καταφέρουμε να πείσουμε όλο τον κόσμο ότι το ίδιο ισχύει και για την ελευθερία. Η αξιοπρέπεια και η ακεραιότητα .
Η ταινία αυτή είναι ταινία κινουμένων σχεδίων, αλλά για μεγάλα παιδιά. Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας ξετυλίγεται ολόκληρη η Ιστορία του Ιράν, από την πτώση του αυτοκράτορα Σάχη , τον εμφύλιο, την επίθεση του Σαντάμ , μέχρι και την τελική κυριαρχία των εθνικιστών , που έπνιξαν κυριολεκτικά το Ιράν σε ένα ακραίο σκοταδισμό και του επέβαλλαν το θεοκρατικό καθεστώς . Η Μαρτζί προέρχεται από εύπορη οικογένεια. Οι ιδέες της , από τη μικρή της ηλικία ήταν αριστερές, ενώ φαίνεται να επηρεάζεται άμεσα από τα Πιστεύω της οικογένειάς της – ο ήρωας παππούς και το πρότυπο Θείος- κι έτσι ακολουθεί το επαναστατικό τους πνεύμα. Είναι θαρραλέα , είναι αγωνιστική , είναι ιδεολόγος έφηβος . Πέραν των αναρχικών της συμπεριφορών , στον δικό της Θεό φαίνεται να πιστεύει και σε πολλές στιγμές της ζωής της να παίρνει δύναμη από αυτόν. Όμως αυτός ο Θεός, δεν είναι ο Θεός που επέβαλλε τις μαντίλες και που τρομοκράτησε έναν ολόκληρο λαό , τον οποίο οι ηγεμόνες προσπαθούν να τιθασεύσουν εξυμνώντας τον παράδεισο και κατονομάζοντας τον Μάικλ Τζάκσον δείγμα της ΄΄ δυτικής παρακμής’’ . Οι γονείς της Μαρτζί στέλνουν στη Βιέννη την κόρη τους, με σκοπό να ζήσει ελεύθερα. Η ελευθερία που θέλουν να της προσφέρουν δεν είναι άλλη παρά η ανεξαρτησία και η γνώση. Τελειώνοντας το σχολείο, κι αφού κοντεύω από τον ενθουσιασμό μου να σας πω όλη την ιστορία, η ενήλικη πια Μαρτζί, το 1986 επιστρέφει στο Ιράν με κατάθλιψη , η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοένα χειροτερεύει. Πλέον ο λαός του Ιράν αποζητά λίγες στιγμές ευτυχίας, ενώ έχει παραιτηθεί από την κατάκτηση της ελευθερίας. Η απόπειρα να ευτυχίσει η Μαρτζί με την επιστροφή στην πατρίδα της και την οικογένειά της και πάλι αποτυγχάνει , ώστε τελικά καταλήγει το 1992 στο Παρίσι .
Τα ιστορικά γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας. Η καταπίεση των γυναικών σε αυτές τις χώρες επίσης. Αλλά εάν ένα ασπρόμαυρο κινούμενο σχέδιο, ούτε καν τρισδιάστατο, καταφέρνει να συγκινήσει, ας φανταστούμε με πόσο πόνο γυναίκες σαν τη Μαρτζί , μέσα στην πραγματικότητα στην οποία ζούμε, έχουν επαναλάβει ότι νιώθουν ΄΄ ξένες εδώ, ξένες κι εκεί ΄΄ . Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η βαρβαρότητα και ο φανατισμός , που εμείς οι δυτικοί χρεώνουμε στα αραβικά κράτη είναι μια μόνο πλευρά του άγνωστου αυτού κόσμου. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν πραγματικά, ενώ αυτά τα συναισθήματα είναι τόσο μακριά από εμάς, που δε μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη στιγμή πως είναι να ζητάς συγνώμη από το Θεό επειδή κρύβεις ένα μπουκαλάκι κρασί στο σπίτι . Οι περισσότερες γυναίκες στη Δύση, για να βγουν από το σπίτι τους δεν παραλείπουν να βάλουν λίγη μάσκαρα ή λίγο ρουζ . Κάποιες άλλες γυναίκες, οδηγούνται μέχρι και στη σύλληψη για μια τέτοια πράξη. Οι γυναίκες αυτές , σπάνια κυκλοφορούν ασυνόδευτες από τον πατέρα, τον αδερφό ή το σύζυγο τους .Πολλοί από εμάς νιώθουμε να πνιγόμαστε στην απλή καθημερινότητά μας, ενώ κάποιοι άλλοι δίνουν τη ζωή τους, για να την αποκτήσουν κάποτε οι απόγονοί τους. Αν αυτό με το μακιγιάζ σας φάνηκε κουτό, απλά σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους κλέψει . Ακρωτηριασμός παρουσία γιατρών συμβαίνει .Πέρα του γνωστού σε όλους πια , ακρωτηριασμού χεριού ή ποδιού, ή και των δύο, ο ακρωτηριασμός αγγίζει μεγάλο ποσοστό γυναικών για άλλους λόγους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας(που αποτελεί τμήμα του ΟΗΕ) καθημερινά έξι χιλιάδες γυναίκες υφίστανται τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων, δηλαδή περίπου δυο εκατομμύρια το χρόνο, είτε λόγω κάποιου απάνθρωπου εθίμου , είτε πρόκειται για την εκτέλεση κάποιας ποινής που τους έχει επιβληθεί. Μεγάλα ποσοστά αυτών των γυναικών συναντάμε και σε αφρικανικά κράτη . Πιο γνωστές -σε εμάς- ποινές , είναι ο λιθοβολισμός και το μαστίγωμα , ως τιμωρία για μοιχεία , για προσβολή της μουσουλμανικής πίστης κ.ο.κ . , το ράντισμα με καυστικά οξέα και η επί τόπου εκτέλεση . Οι γυναίκες που βιάζονται, σιωπούν , όχι μόνο από ντροπή, αλλά και από φόβο, αφού σε περίπτωση που καταγγείλουν το βιασμό τιμωρούνται και οι ίδιες αυστηρά . Τα μουσουλμανικά κράτη ,που εφαρμόζουν τα παραπάνω εγκλήματα και προσπαθούν να τα νομιμοποιήσουν μέσω του Κορανίου , αψηφούν τις παρεμβάσεις της Διεθνής Αμνηστίας και άλλων οργανισμών-υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Έτσι έως σήμερα , ο λιθοβολισμός εφαρμόζεται ξεδιάντροπα ως θανατική ποινή στο Αφγανιστάν, το Ιράν , τη Νιγηρία , το Σουδάν ο αποκεφαλισμός επίσης στη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ , ενώ σε Ιράν , Ιορδανία και Πακιστάν, διατηρείται η ποινή της κρεμάλας. Ακόμα και η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται σε θάνατο. Επτά χώρες–μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών διατηρούν σήμερα, εν έτει 2008, νομοθεσία που προβλέπει τη θανατική καταδίκη ομοφυλόφιλων σε Ιράν, Μαυριτανία, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, Νιγηρία . Το Ιράν και το Ιράκ, από το 2002 ισχυρίζονται ότι δεν εφαρμόζουν πια το λιθοβολισμό σε περίπτωση μοιχείας. Όμως δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εμάς, τα νέα μαθαίνονται γρήγορα .
Διάβασα κάποτε ότι οι άνθρωποι νομίζουμε ότι πολύτιμο είναι αυτό , που είναι δυσεύρετο, σπάνιο. Όπως ο χρυσός. Αλλά ότι τελικά, πολυτιμότερο από τον χρυσό είναι το νερό . Γιατί δεν είναι δυσεύρετο- όχι ακόμα τουλάχιστον- αλλά χωρίς αυτό δε μπορούμε να ζήσουμε, ενώ χωρίς τον χρυσό μπορούμε. Το ότι το νερό είναι απαραίτητο για όλους , πιστεύω είναι αξίωμα καθολικής ισχύς . Τα προβλήματά μας θα λυθούν όταν καταφέρουμε να πείσουμε όλο τον κόσμο ότι το ίδιο ισχύει και για την ελευθερία. Η αξιοπρέπεια και η ακεραιότητα .
No comments:
Post a Comment
Any comments?