13.10.15

Ένα βαρετό Week-End

Η φίλη μου μόλις είχε επιστρέψει από το ταξίδι «τους» στη Ρόδο. Τέσσερις μέρες, σε λουξ σουίτα με ιδιωτική πισίνα, εκείνος, εκείνη και ο φρέσκος έρωτάς τους. Τι μπορούσε να πάει στραβά;

 Επέστρεψε κακόκεφη, σαν όλα να είχαν πάει στραβά. Αρρώστησε, ο καιρός ήταν κακός, η πισίνα κρύα, το συνέδριο κουραστικό, η επιστροφή μια σκέτη ταλαιπωρία, άσε που πέρασε όλο το Σάββατο καθαρίζοντας μασέλες γουρουνιών, ώστε να είναι όλα έτοιμα για το hands-on workshop των συναδέλφων οδοντιάτρων την επόμενη ημέρα. Πριν μου αφηγηθεί όλα αυτά, είχα προλάβει να της πω ότι κι εγώ είχα περάσει ένα κάτω του μετρίου Σαββατοκύριακο, όπου δεν βγήκα από το σπίτι καθόλου, παρά μόνο για να πετάξω τα σκουπίδια. «Δεν έκανα τίποτα διασκεδαστικό», της είπα με παράπονο. Αλλά όπως φάνηκε, πέρασα καλύτερα στο σπίτι, από το να είχα πάει εκδρομή στη Ρόδο.

Είναι δυσάρεστο να βρίσκεσαι σε ένα μέρος για πρώτη φορά και να μην μπορείς να το χαρείς. Να μην έχεις χρόνο για βόλτες, ξεναγήσεις, περιπλανήσεις και εξερευνήσεις. Και καλά η Ρόδος είναι σχετικά κοντά, εμένα μου έχει συμβεί να βρεθώ στη Λισαβόνα για κάποιο συνέδριο και τελικά να μην καταφέρω να δω τίποτε από αυτή την πόλη. Muito fatal (μτφ. τραγικό). Αλλά εγώ δεν πήγα στη Ρόδο, ούτε στη Λισαβόνα, ούτε καν στη Γλυφάδα για καφέ. Έμεινα στο σπίτι.

Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο στο σπίτι με μηδενικό budget και χωρίς φρέσκο έρωτα. Εγώ κι εκείνος και η φρέσκια συγκατοίκησή μας μετά από δέκα χρόνια ραντεβού. «Ουφ, έμεινα μέσα όλο το ΣΚ», ήταν το πρώτο πράγμα που θα έλεγα σε κάποιον αν με ρωτούσε πως τα πέρασα. «Χαρακτήρισε με τρεις λέξεις αυτό το ΣΚ», θα έλεγε ο ψυχολόγος –αν είχα λεφτά να πάω σε ψυχολόγο. «Βαρετό, εσωστρεφές, μοναχικό». Αυτό μεταφράζεται ως εξής: Ύπνος με το τσουβάλι, ατελείωτος ύπνος, το πόσο ξεκούραστη πήγα στο γραφείο Δευτέρα πρωί δεν μπορώ να το περιγράψω. Όλο το Σαββατοκύριακο φορούσα τις πιτζάμες μου με τις τεράστιες χοντρές ροζ κάλτσες μου κι είχα βουλιάξει στην πολυθρόνα μαζί του, να τρώμε πατατάκια και σοκολάτες βλέποντας ταινίες στην τηλεόραση.  Έβαψα τη βιβλιοθήκη κι έκανα κι άλλες δουλειές, που προγραμμάτιζα εδώ και καιρό και όλο δεν προλάβαινα και μαγείρεψα σαν γνήσια Μεξικάνα τα καυτερά αγαπημένα μας burritos με έξτρα καλαμπόκι για τον καλό μου, πετυχαίνοντας σχεδόν το 100% της γεύσης του μεξικάνικου ρεστοράν που πηγαίναμε προ ΕΝΦΙΑ εποχή. Με λίγα λόγια έτρωγα και κοιμόμουν και ξαναέτρωγα και ξανακοιμόμουν.

Το βαρετό μου Σαββατοκύριακο όμως είχε δύο όψεις. Στα μάτια και στα αυτιά της φίλης μου ήταν γεμάτο αγάπη και χουζούρι. Δεν ήταν βαρετό, ήταν χαλαρό. Δεν ήταν εσωστρεφές, ήταν οικογενειακό. Δεν ήταν μοναχικό, ήταν ποιοτικός χρόνος με τον καλό μου και τα σκυλιά μας.

Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι η «βαρετή» σου ζωή μπορεί να μοιάζει πολύ πιο ενδιαφέρουσα σε έναν τρίτο; Ή μήπως νιώθεις καλά μόνο με ψηλοτάκουνα και κόκκινο κραγιόν; Μήπως αισθάνεσαι ότι για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει κάθε Σαββατοκύριακο να παίρνεις τα βουνά; Φτιάξε μια ευχάριστη καθημερινότητα από την οποία δεν χρειάζεσαι να φύγεις. Αγόρασε μια χαοτική μαλακή πολυθρόνα ή έστω τις χοντρές ροζ κάλτσες.


#ΦωτιάΣτοΣαββατόβραδο

No comments:

Post a Comment

Any comments?