Η ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ ΤΟΥ 3ου ΟΡΟΦΟΥ

Ήταν Δευτέρα πρωί και ώρα 8.00 ακριβώς όταν κατέφθασα στο ΙΚΑ Γλυφάδας. Ναι, πάλι. Αυτή τη φορά ήμουν εκεί για να εκτυπώσω τα ένσημά μου από το 2002 – τότε που ήμουν 12 χρονών δηλαδή, ανώμαλοι άνθρωποι. Φυσικά, δεν είχα ακολουθήσει ξανά μια τέτοια διαδικασία, επομένως και όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, ρώτησα σε ποιο τμήμα πρέπει να πάω. Φυσικά, για να είμαι σίγουρη ότι η αποστολή θα στεφθεί με επιτυχία, είχα προνοήσει πρώτα, περνώντας με ιλλιγιώδη ταχύτητα ανάμεσα στους υπολοίπους, να βουτάω αριθμό για όλα τα τμήματα που προσπερνούσα, μήπως και μου χρειαστεί. Άλλωστε, στις 8.05 που ολοκληρώθηκε ο μαραθώνιος αυτός, ήμουν ήδη στο νούμερο 90.

Ήμουν αισιόδοξη, οπότε πήγα την ώρα που ανοίγουν κι όχι δύο ώρες πριν όπως τις άλλες φορές. Ήθελε τόλμη το ξέρω.

Έφτασα στον 3^ο όροφο στις 8.09’. Υπήρχε ένα ταμείο- ούτε που σκέφτηκα να παω προς τα εκεί. Η γραμματεία- είχε 3 άτομα να εξυπηρετήσει μόνο, ευτυχώς. Κι ένα γραφείο για «Ειδικά θέματα» τα οποία «ειδικά θέματα» ανέλυαν οι 45 διαφορετικές χειρόγραφες πινακίδες σε χαρτί Α4 με μαύρο μπλέ και πράσινο μαρκαδόρο, κολλημένες με σιλοτέιπ, σε όλη τη τζαμαρία γύρω από το κεφάλι της υπαλλήλου. Πλησιάζω δυστακτικά να τη ρωτήσω αν θα με εξυπηρετήσει εκείνη ή πρέπει να πάω αλλού. Δεν είχα ξυπνήσει καλά-καλά, ούτε καφέ δεν είχα πιεί. Η μαντάμω άρχισε να φωνάζει με υστερία «μαααα δε βλέπεις τις σημειώσειειειειςςςςςς στο ταμείοοοο πρέπει να παααααας». Όπα! Ο ξαφνικός ενικός μου έκατσε σα ψαροκόκαλο στο λαιμό. Τα ντεσιμπέλ μου ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι. Και η θέα της βλαμμένης υπαλλήλου των «ειδικών θεμάτων», στον 3^ο όροφο του ΙΚΑ Γλυφάδας (δίνω λεπτομέρειες για να ξέρετε όλοι ποια καργιόλα είναι αυτή!) πνιγμένη δίπλα από τα Α4 μου έφεραν εμετό. Κρατήθηκα με νύχια και με δόντια να μη βρίσω. «Καλά, μια ερώτηση σας έκανα…» συνεχίζω στον πληθυντικό – γαμώ την παιδεία μου και την ευγένειά μου.

«Εεεε μα μια ερώτηση ο ένας μια ο άλλος πότε θα δουλέψουμεεεε εμείιιιιις!!!! Μας έχετε κουράσειειειει!». Ήταν το τελειωτικό χτύπημα.

«ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 8.10???» στρίγγλισα μη μπορώντας να κρατηθώ άλλο. Εκείνη το βούλωσε και λίγο μετά, αφού έχω στηθεί και περιμένω στην ουρά της γραμματείας του 3^ου ορόφου, την ακούω να μουρμουράει κάτι σαν «ε-αμα-πια-κι-εσύ». Την ειρωνεύτηκα σε έναν άλλο καημένο που προσπαθούσε μάταια να εξυπηρετηθεί. Κι εκείνη συνέχισε τη μουρμούρα, «σκάσε μωρέ κι εσύ», κάτι τέτοιο. «ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ ΠΑΛΙΟΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ!».

Πήρα το χαρτί μου κι έφυγα.

Ρε παιδιά, είναι κουρασμένοι αυτοί οι άνθρωποι του δημοσίου. Απολύστε τους να πάνε να ξεκουραστούν επιτέλους!

Σύντομα θα ξαναβρεθώ στο ΙΚΑ Γλυφάδας. Να με περιμένετε. Έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς… (εννοείται ότι δεν έχω καταφέρει ΑΚΟΜΑ να βγάλω βιβλιάριο…αλλά είμαι σε καλό δρόμο! Μόνο 10 μήνες πληρώνω εγώ κι ο εργοδότης μου ένσημα, ντάξει…λογικά πράματα!).

ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΣΤΟ lialz@yahoo.gr