The Delivery Boy vol1

Ξύπνησε αποφασισμένος να αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά. Άνοιξε το συρτάρι, κοίταξε εκείνο το πτυχίο κι αποφάσισε… Θα πήγαινε στο σουβλατζίδικο να ζητήσει τα χρωστούμενα.

Φόρεσε μια βερμούδα, είχε πάνω από  40 βαθμούς, κατακαλόκαιρο, η Αθήνα έβραζε όπως έβραζε κι αυτός μέσα του. Δούλευε 20 μέρες χωρίς ρεπό, η γκόμενά του είχε βάψει το μαλλί πλατίνα κι αυτό το είχε μάθει από το φέισμπουκ! Δεν προλάβαινε να πάρει ανάσα όλο το καλοκαίρι, κι ύστερα σου λέει ότι το σουβλάκι περνάει κρίση. Ανέβηκε στο παπάκι του, σε λίγη ώρα είχε φτάσει έξω από το μαγαζί.

Ήταν από τα καλύτερα σουβλατζίδικα της περιοχής, αφού και οι διπλανοί και παραδιπλανοί δημότες προτιμούσαν να φάνε από του Μπαρμπα- Φούλη, παρά από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς τους. Ο Μπαρμπα-Φούλης καθόταν μερακλίδικα σε ένα τραπέζι μέσα, που είχε κλιματισμό. Την ίδια στιγμή που ο Αντριάνο και ο Βλαντιμίρ λιώνανε πάνω από τα κάρβουνα… Ο Αντριάνο ήταν ο αγαπημένος του Μπάρμπα-Φούλη, έκανε και τη γραμματέα, και την τηλεφωνήτρια κι έβγαζε 800 ευρώ όλα δικά του. «Τζατζίικι, πατάτα, ντομάτα, τέλει να πιεί κάτι;», ρωτούσε στο τηλέφωνο τους πελάτες όσο το delivery boy περίμενε να αναλάβει τη νέα αποστολή.

Σε αντίθεση με τον Αντριάνο, το delivery boy έπαιρνε κάτι λιγότερο από 600 ευρώ το μήνα, αλλά υπέγραφε για 800, αυξάνοντας τις «δαπάνες» του αφεντικού και επομένως χαρίζοντάς του απλόχερα ένα φορολογικό μαξιλαράκι. Ο ίδιος τα καπελωνόταν βέβαια, αλλά… Ως εδώ, σκέφτηκε…

Πλησίασε το τραπεζάκι του αφεντικού… Το αφεντικό χλαπάκιαζε, κάπνιζε μέσα στο μαγαζί και έπινε τη μπυρίτσα, τι κι αν ήταν 11.30 το πρωί. Πριν προλάβει να κάνει την εισαγωγή, του τύπου «μαλάκα σκάστα μου και δώσε κανά ρεπό μη σε αρχίσω στις γρήγορες», το αφεντικό κατεβάζει με αργές κινήσεις τη σουβλάκα και με βλέμμα αποδοκιμαστικό του λέει «Είσαι αξύριστος; Πως είσαι έτσι; Φοράς βερμούδα; Πήγαινε σπίτι σου να αλλάξεις και ξαναέλα! Δε μπορείς να δουλέψεις με βερμούδα!». Όπως κανείς δεν είχε φανταστεί μέχρι τότε, τα delivery boys πρέπει να ακολουθούν αυστηρό dress code για να μεταφέρουν το σουβλάκι. Γιατί φίλε μου, η Σουβλακερί του Μεσιέ Φούλη παρέχει υπηρεσίες πέντε αστέρων!

Το delivery boy ήθελε να του δαγκώσει το λαρύγγι… Έλα όμως που χρωστούσε και δύο ενοίκια, και στις μέρες μας, ειδικά αν είσαι Έλληνας στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια τέτοια θέση… Ο Κυρ Φούλης θα έκανε τον Αντριάνο 100 κομμάτια, ψήστης-γραμματεύς-τηλεφωνήτρια- μεταφορέας… Έσφιξε λοιπόν τα δόντια μη του κόψει κανένα κομμάτι και διαμαρτυρήθηκε «Μάστορα, έχει 45 βαθμούς, δε μπορώ με το μαύρο παντελόνι, φτάνω στον πελάτη σαν ιδρωμένο γίδι!»,  καταλαβαίνοντας βέβαια ότι δεν είναι ούτε σήμερα η μεγάλη μέρα που θα ζητήσει τα χρωστούμενα…