Και τώρα το πιο άκυρο από όλα τα άλλα… Κάθομαι στη Χρυσή Ακτή κι ο διπλανός μου μού πιάνει την ψιλή κουβεντούλα. Αρχίσει με το «Ε… συγνώμη, αλλά έχω μια απορία…». Α! Κι εσύ; Εγώ να δεις τι απορία που έχω! «Τι δουλειά κάνεις;», με ρωτάει… Τι να σου πω τώρα άνθρωπέ μου… Loser είμαι κατά βάση… Επαγγελματίας δόκιμη δημοσιογράφος… «Συγγραφέας!», πήγα να του πω για να το παίξω μυστήρια. Ίσα μωρή κακομοίρα… «Blogger», το αλλάζω μετά… Σαν χάκερ ακούγεται, σαν κάτι κακό… «Γράφεις πολύ γρήγορα…!», μου λέει και συστήνεται λες και τον ρωτήσαμε.
«Γράφω ιστορίες σε ένα μπλογκ…» είπα με μετριοφροσύνη κι ευχήθηκα να μη με ρωτήσει σε ποιο. Δεν του πέρασε από το μυαλό, είχε κολλήσει να κοιτάει το wallpaper με τον Ροζ Τζέρι. Όφουουουουουου, που λένε κι οι φίλοι μας οι Γάλλοι!
Για να ολοκληρώσω την προηγούμενη δημοσίευση περί Batwoman να και το τραγούδι! (δεν έχω ξανακάνει post τραγούδι, αυτό τα λέει όλα!).
No comments:
Post a Comment
Any comments?