No mercy/i…

Υπάρχουν τα βασικά συναισθήματα (μίσος, αγάπη, χαρά,  λύπη), τα παρεμφερή (συμπάθεια, αντιπάθεια, θλίψη, ντροπή, ζήλεια κι ενθουσιασμός) τα λίγο πιο περίπλοκα, (εμπάθεια, α[να]ποφασιστικότητα, νιρβάνα και εν εξάλλω θυμός) και τα αρκετά περίπλοκα (νεύρα, έρωτας  και συγκίνηση). Υπάρχει και ένα ακόμα, που απλά είναι μια κατηγορία από μόνο του.

Αμηχανία

Ορισμός: Η αμηχανία είναι ένα απαίσιο και εθιστικό συναίσθημα. Είναι σαν ναρκωτικό… Πρώτα τη φαντάζεσαι, μετά τη διαισθάνεσαι και τέλος τη νιώθεις στο πετσί σου να σε αποτελειώνει.  Είναι αυτό που λένε να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Από την άλλη όμως, αντί να σε καταπιεί η Γη, βυθίζεσαι στον λήθαργο και κάθεσαι να την υπομένεις. Το χειρότερο  είναι να είσαι μέσα σε ένα κλίμα γενικής αμηχανίας, διότι έτσι  υπνωτίζεσαι εντελώς και χάνεσαι στη λήθη. Μέσα σε όλα, η αμηχανία είναι εντελώς μεταδοτική… Εκεί που είσαι μια χαρά, εμφανίζεται ο/η/οι αμήχανος/η/οι και τσουπ! Στο κολλάει…

Συμπτώματα: Αρχίζει με ένα βουητό στα αφτιά, ακολουθεί ελαφριά κώφωση (όχι από τις καλές, που ακούς επιλεκτικά, αλλά από αυτές που τα ακούς όλα, ακόμη και τον κάθε ψίθυρο, αλλά όχι στο σωστό volume). Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι – και δεν είναι από θυμό. Τα μάτια σου αρχίζουν να γυαλίζουν – όχι για να δακρύσουν, περισσότερο θα έλεγα μοιάζει με το βλέμμα του τρελού σε αυτή τη φάση.  Κάνει πολύ ζέστη, θες να ιδρώσεις και δεν μπορείς, τα χέρια όμως είναι κρύα- αυτό που λέμε «μου πάγωσε το αίμα». Μετά γίνεται ολιγόλεπτος σεισμός – σχεδόν ανεπαίσθητος- και σου σηκώνεται η τρίχα. Στο τελευταίο στάδιο τα πόδια σου σε πάνε όπου να’ναι μόνα τους, πηγαινοέρχεσαι αλλά δεν το καταλαβαίνεις, αρχίζεις να παίζεις με τα δάχτυλα ή να τρως λίγο από τα μαλλιά σου (αν έχεις) κι αν παράλληλα μιλάς, δεν σκέφτεσαι καθόλου πριν μιλήσεις – θα προσπαθήσεις ώρα μετά να θυμηθείς τι είπες και θα είναι αδύνατο. Κι όσο θα προσπαθείς να θυμηθείς, τόσο περισσότερο θα ξεχνάς.

Θεραπεία: Όσες φορές κι αν εκτεθείς στον ιό της αμηχανίας, τα αντισώματα δεν θα σου φτάσουν. Οπότε, μην προσπαθείς να τη συνηθίσεις.  Εξαφανίσου και σταμάτα να προσπαθείς να θυμηθείς... αμέσως! Απλό…