Ορκίζομαι στο σέηκερ!

Συνήθως οι άνθρωποι έρχονται στο μπαρ για να τα πουν στο μπάρμαν, κάποιες φορές βέβαια γίνεται και το ανάποδο!

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα, για αρκετό καιρό, δημιουργείς μια σχέση μαζί του. Μια οποιαδήποτε σχέση, δεν έχει όνομα (φιλοι- γνωστοί-οχθροί-φακ μπάντιζ- γκόμενοι). Ο μπάρμαν, στο μπαρ που συχνάζεις είναι ένας από αυτούς. Κι αν θες την πραγματικότητα, δες τη!

Ο μπάρμαν σε ξέρει καλύτερα από κάποιους φίλους σου. Σε έχει δει στις μαύρες σου, σε έχει δει να γλεντάς, να μεθάς, να γελάς, να λες άσχετα, σε έχει δει να γκομενίζεις- κάποιες φορές μαζί του!- , μπορεί να σε έχει δει και γυμνή/ό και γενικότερα τα έχει δει όλα. Πέραν ότι σε ξέρει προσωπικά, με το όνομά σου, το ζώδιο και την ιδιότητά σου, μπορεί εύκολα να σε διαβάσει γιατί έχουν δει πολλά τα ματάκια του. Ο Μπάρμαν, που πολλοί περνούν στο ντούκου, είναι ο καλύτερος ψυχολόγος, στατιστικολόγος, άριστος μαθητής και στη συγκριτική ανάλυση, αν είναι και καλός στην προφανή δουλειά του (μπαρμαν), όπως ο Χόρχε, τον λες... Σεφ και όχι «μπάρμαν».

Πάντα υπάρχει βέβαια κι η κατηγορία «ΜπάρΜΠΑΝ», ο ξεκάρφωτος, αλλά σε ένα σοβαρό μπαρ δεν θα τον βρεις.

Τι συμβαίνει όταν αυτή η σχέση – πότη και μπάρμαν- αντιστραφεί; Όταν ο μπάρμαν δεν έχει κέφια, είναι χάλια, νιώθει κενός και εξομολογείται σε εσένα;

Επανέρχομαι στην προ-προηγούμενη δημοσίευση. Είχαμε μείνει στα «πιστεύω».  Κάποιοι πιστεύουν στο Θεό, ή σε πολλούς Θεούς, άλλοι στην Επιστήμη, ή και στα δυο, άλλοι στην αγάπη, άλλη σε ένα κομμάτι ξύλο, είτε μοιάζει με σταυρό είτε με ένα απλό παλούκι (με το μπαρδόν). Θυμάμαι τη Λορύ να λέει, ότι ο άθεος, αυτός που δεν πιστεύει σε τίποτα και πουθενά είναι επικίνδυνος, γιατί δεν έχει κάτι να τον συγκρατεί. Από την άλλη, πολλοί μου λένε «αποκλείεται να μην πιστεύεις σε κάτι, όλοι κάπου πιστεύουν». Αναρωτιόμουν λοιπόν για καιρό, είμαι πολύ επικίνδυνη ή δεν ξέρω ακόμα που πιστεύω;

Πιστεύω σε εμένα τις περισσότερες φορές… Αλλά όχι επειδή είμαι ψώνιο. Πιστεύω γενικότερα, ότι πρέπει όλοι να πιστεύουμε στον εαυτό μας, στη δύναμή μας. Να αντλούμε δύναμη από εμάς, από το μυαλό μας, τα χέρια μας… Το μυαλό μας και τα χέρια μας. Και τα πόδια μας. Και άλλα σημεία του κορμιού μας- άμα λάχει!!!!!!! 

Σε αυτό πιστεύω λοιπόν. Στη δύναμη του μυαλού.

Όλα αυτά δεν μπορείς να τα πεις μέσα σε ένα μπαρ. Ο μπάρμαν συνεχίζει να χτυπάει το σέηκερ κατσουφιασμένος… Αλλά ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα βρει χρόνο να με διαβάσει…

Φιλιά…

Αλεξία