ΆΒΑΤΑΡ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ....

Σιγά μην έπαιρνε το Όσκαρ η μπλέ Ποκαχόντας!!! Κι αυτός ο Κινέζος που χτυπιόταν οτι είναι δικής του έμπνευσης το αριστούργημα, τώρα ούτε θα το ξαναπεί, μετά την παταγώδη αποτυχία στα βραβεία.
Μου λείπουν οι συγκλονηστικές ερμηνείες (ο Πολάνσκι βγάζει νέα ταινία επιτέλους)
Μου λείπουν τα φιλμ νουαρ, οι καλές κομμωδίες, ακόμα και οι σκρού-μπώλ!
Μου λείπουν τα πετυχημένα ατμοσφαιρικά θρίλλερ, οι αστυνομικές περιπέτειες που γκρεμίζουν τα αμερικανικά ιδανικά, οι δικαστικές μάχες με ανατροπή, τα ερωτικά πάθη που συγκινούν χωρίς να δείχνουν 4 μπομπίνες μόνο σέξ.

Βαρέθηκα να κερδίζει πάντα ο καλός και φτωχός πλην τίμιος! Βαρέθηκα φρικτά τις ατάκες κλισέ τύπου "you dont have time? Make time!" και τις κουραδομαγγές! Τα έργα με πιστολίδι που όπλα εμφανίζονται απο παντού και στο πουθενά! Χάθηκαν τα script-girls απο παντού??? Έχω σιχαθεί να πηγαίνω σινεμά και σε κάθε σεκάνς να ακούω κάποιον απο την πίσω σειρά να λέει το τέλος, όχι επειδή το έχει ξαναδεί, αλλά επειδή είναι τόσο προβλέψιμο.

Αλλά η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι οι εξωγήινοι και τα μπλέ τέρατα σε μια ταινία που δεν λέει να τελειώσει- ΚΑΙ ΝΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΕΣΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΚΑΧΟΝΤΑΣ ΣΕ VIRTUAL REALITY. Ακόμα και το δέντρο- η πρόγονος της ποκαχόντας. Και ΝΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΕΣΤΕ ας πέθαινε στο τέλος το μπλέ-Τζόν Σμίθ, όχι και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
ΜΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!