Είναι μικρός ο κόσμος Πίκατσου!

Το παρακάτω απευθύνεται σε όλες εσάς που κόβετε το χέρι σας ότι ο άλλος λέει αλήθεια, επειδή έχει αγαθή φάτσα.

Τον έλεγαν Νίκο και τον είχα γνωρίσει σε ένα μπαρ. Στα μπαρ να ξέρετε, γίνονται οι χειρότερες γνωριμίες! Ήταν φίλος ενός γνωστού μας, φαινόταν αστείος τύπος, ασχημούλης, αλλά αστείος. Μιλούσαμε για ώρα, υπέθετα από αμοιβαία συμπάθεια, άλλωστε δεν ήταν του γούστου μου για οτιδήποτε παραπάνω.  Ο τύπος κόλλησε επάνω μου σα το τσιμπούρι και ούτε ξέρω πως, βρήκε το τηλέφωνό μου. Για μέρες προσπαθούσε να με πείσει να βγούμε για ένα ποτό. Σας λέω ήταν πολύ αστείος, να φανταστείτε, όταν τον ρώτησα τι ζώδιο είναι μου είπε «Πόκεμον με Ωροσκόπο Μονόκερο». Ήταν αστείο όπως το είπε.

Ένα ποτάκι δεν έβλαψε κανέναν, σε αυτό το σημείο ωστόσο θέλω να πω το εξής: Όταν γουστάρουμε πολύ έναν άντρα ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε φάτσα φόρα το ζώδιό του, είμαστε ικανές να κάνουμε τα πάντα για να το μάθουμε χωρίς να τον ρωτήσουμε. Είναι δηλαδή πιο πιθανό να υποκλέψουμε το σύστημα του HR της εταιρείας που δουλεύει για να εισέλθουμε στο φάκελό του και να κοιτάξουμε την ημερομηνία γέννησης. Ή ακόμα να του κλέψουμε την ταυτότητα. Τέλος πάντων, θέλω να πω ότι ο τύπος δε με ενδιέφερε καθόλου, ποτέ, ούτε για μια στιγμή, απλά ήταν τόσο γλυκός που δε μπορούσες να αρνηθείς να πας για ένα ποτό μαζί του και να του πετάξεις αργότερα στα μούτρα «σε βλέπω φιλικά»!

Γέλασα πολύ και στο τέλος τον γείωσα. Ο τύπος επέμενε για μήνες ολόκληρους, να πάμε για τσίπουρα(?), ρακές και ούζα, για τάβλι, ένα σωρό εναλλακτικές προτάσεις τις οποίες απέρριπτα με την πρώτη. Δε δίστασα να τον αποθηκεύσω στο κινητό μου ως «Μη το σηκώσεις». Πριν σταματήσω βέβαια να απαντάω τον προειδοποίησα ότι δε θα απαντήσω ποτέ ξανά και ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. «Γιατί μου το λες έτσι χύμα;», είπε. «Γιατί θα ήταν αυτό που θα ήθελα να μου πουν αν κυνηγούσα χωρίς ελπίδα κάποιον», του είχα πει κι είχα νιώσει πολύ υπεράνω. Η μέθοδος Εξαφανιζόλ χωρίς εξήγηση είναι σχεδόν απάνθρωπη. Αν ήξερα βέβαια τι μαλάκας ήταν…

Ένα χρόνο μετά την τελευταία του εμφάνιση...

Ήμουν στο γραφείο μου μέχρι που ο τύπος μπήκε μέσα και χωρίς να με δει άρχισε να μιλάει σε κάποιες συναδέλφους. Η σχέση της εταιρείας μαζί του αυστηρώς επαγγελματική, πως το έφερε η κουβέντα όμως, είπε ότι έχει δέκα χρονών παιδί και προσφάτως απέκτησε και δεύτερο! Κάτι μου θύμιζε αυτή η πολύ αστεία φάτσα, μα δε μπορεί να ήταν αυτός! Ποια γυναίκα και ποια παιδιά και τι λάχανα είναι αυτά; Σηκώθηκα πάνω, πλησίασα να δω καλύτερα και τότε γύρισε το κεφάλι του. Ήταν αυτός! Θα έλεγα ξεκάθαρα ότι ήταν Πόκεμον με Ωροσκόπο Μονόκερο! Με κοίταξε κι άλλαξε περίπου δέκα χρώματα καθώς περνούσε το κατώφλι της πόρτας. Μετά βίας κρατήθηκα να κλείσει η ριμαδοπόρτα για να ξεχυθώ στις συναδέλφους να ρωτήσω: Τον λένε Νίκο;

Μου λένε ναι. Να’ναι καλά ο σπιούνος, το viber, έψαξα για την επαφή «Μην το σηκώσεις!» και βρήκα τη μουτσουνάρα του στην προφάιλ φώτο. Τον έδειξα εμπιστευτικά στη συνάδελφο για επιβεβαίωση, εκείνη αναγνώρισε και τον αριθμό. Ναι λοιπόν, το Πόκεμον ήτο πάντοτε παντρεμένο με παιδί και μου ήθελε και γκόμενα!

Είναι μικρός ο κόσμος Πίκατσου.