12.9.17

Κωδικός "Νύχι" ή αλλιώς, πως να επιμηκύνετε τις διακοπές σας


Το "Νύχι" είναι ένα inside joke που στην έννοιά του εσωκλείει το μυστικό του 
"Πως να επιμηκύνετε τις 2 εβδομάδες διακοπών σας"

Φέτος το καλοκαίρι, όπως και τα προηγούμενα καλοκαίρια πριν από αυτό, έφυγα με το κεφάλι καζάνι από τη δουλειά, για να προσπαθήσω να το αδειάσω και να διακοπάρω σε μόλις δύο εβδομάδες. Για κάποιους είναι πολύ, για κάποιος λίγο, για εμένα είναι συνηθισμένο. Δουλεύω όλο το χρόνο, για αυτές τις δύο εβδομάδες που πάντα στην αρχή τους μοιάζουν μεγάλες και στο τέλος τους μικρές.  Ξέρω, είναι άδικο για όλους μας.

Γυρνώντας στο γραφείο, ύστερα από μόλις λίγες ώρες, νιώθω σαν να μην έφυγα ποτέ. Αλλά φέτος δεν έγινε έτσι.. Πρώτη φορά στα χρόνια που δουλεύω, επέστρεψα γεμάτη όμορφες αναμνήσεις, χορτάτη και ένιωθα ότι έλειπα όλο το καλοκαίρι.

Λίγες ημέρες πριν την επιστροφή μου συνειδητοποίησα ότι το μυστικό για να χορτάσεις το χρόνο σου, χωρίς αυτός να περάσει γρήγορα, είναι 1)να σπάσεις τη ρουτίνα και 2) οι φίλοι. Τη ρουτίνα, να την κάνεις κομματάκια, να την πατήσεις κάτω, να τη διαλύσεις. Προφανώς και στην καθημερινή ζωή αυτό δεν είναι εφικτό, γιατί όλοι έχουμε τη ρουτίνα μας, μεγάλο μέρος της οποίας δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Στις διακοπές όμως, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, επαναλαμβάνουμε κάποια ρουτίνα, που νομίζουμε ότι μας ευχαριστεί, αλλά τελικά, κάνει όλες τις ημέρες των διακοπών να μοιάζουν ίδιες.

Για παράδειγμα, έχεις στο μυαλό σου κάποια συγκεκριμένη ώρα που πρέπει να πας στην παραλία και κάποια συγκεκριμένη ώρα να φύγεις. Αμέσως αμέσως, η μέρα σου μικραίνει χωρίς να το καταλάβεις. Εγώ τουλάχιστον έτσι λειτουργούσα όλα αυτά τα χρόνια, λες και χτυπούσα κάρτα στην πλαζ. Κι αν ένα καλοκαίρι πριν με έβγαζε κάποιος εκτός αυτού του προγράμματος, νόμιζα ότι χάνω τη μέρα μου.
Επίσης, στις διακοπές είναι ευκαιρία να ακολουθήσεις το πρόγραμμα των άλλων, έτσι για αλλαγή. Κάπως έτσι, κατέληξα σε μια συναυλία που ποτέ δεν είχα πρόθεση ή επιθυμία να πάω. Για αρχή, πίστευα ότι δεν γνωρίζω κανένα από τα τραγούδια αυτού του συγκροτήματος. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ήξερα τα βασικά και ότι αυτό δεν είχε μεγάλη σημασία, γιατί στις συναυλίες ακούγονται πολλά γνωστά τραγούδια, από πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες. Δεν είμαι συναυλιακός τύπος βεβαίως, όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι, αντιπαθώ την κοσμοσυρροή. Δεν έπαθα τίποτα κακό τελικά, πέρασα καλά και πάλι. Όχι ότι θα ξαναπάω σύντομα.

Τέλος, αυτό που με βοήθησε πολύ στο project «πώς να επιμηκύνετε τις 2 εβδομάδες σας» ήταν ότι είχα την τύχη, να μοιραστώ αυτές τις διακοπές με πολλούς διαφορετικούς φίλους και παρέες, σε ποικίλους μεταξύ τους συνδυασμούς. Πολλοί άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους, που στη ζωή μας στην Αθήνα δεν συναντιόμαστε με τέτοια συχνότητα, γιατί κακά τα ψέματα, όταν έχεις περιορισμένο χρόνο μέσα στην τρελή ρουτίνα, θα δεις αυτούς που είναι εύκολο στη συνεννόηση να δεις, ή αυτούς που μένουν πιο κοντά κλπ.

Το καλοκαίρι μου μοιράστηκε μεταξύ Πάρου και Σαντορίνης και ήταν το καλύτερο μακράν, της τελευταίας  πενταετίας. Πολύ γέλιο, πολύ τραγούδι, πολύ φαί. Όλα καλά παιδιά…


Τώρα, αν μπορεί κανείς να πατάξει τη ρουτίνα και στην καθημερινότητά του, γιατί όχι. Αν και κάποια τελετουργικά είναι αναγκαία ή εξαιρετικά χρήσιμα, σίγουρα μπορούμε όλοι να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο ενδιαφέρουσα, έχοντας κατά νου, πως κάθε ημέρα είναι διαφορετική ούτως ή άλλως, οπότε είναι κρίμα να ζούμε σε επανάληψη την ίδια ημέρα, περιμένοντας την καλοκαιρινή άδεια. 

No comments:

Post a Comment

Any comments?